Ik ben Pom. In de winter woon ik in een hol. Nu is het lente.
Het wordt tijd om op te gaan ruimen.

Ik woon in een wit kasteel. Dat is cool.
Dat ik mannetjes kan bellen voor reparaties is ook cool.
Er is ook een virtueel wit kasteel. Daar is het veel netter.

Bij wijze van inspanning zing ik in de Utrechtse Studenten Cantorij.
Dat is leuk. We zijn best goed.

U had al waargenomen dat ik de lay-out van deze pagina
van Erick heb gejat. Ik kan het ook zelf, getuige http://come.to/johannespassie.
Daar zong ik alt.

Ik heb een scanner en Photoshop.

Dit is nu Poes. Poes is al behoorlijk oud, en dat kun je zien.
Poes is ook een beetje dom. Maar wel heel, heel, heel erg lief.
Poes woont bij mij op de kamer.
Als ik thuiskom roept xe "PRRR" ter begroeting.
Daarna gaat Poes om eten vragen, want dat doen Poezen nu eenmaal.

Barbabob is cool omdat xe aantoont dat vormvastheid een illusie is.
Bovendien is xij kunstenaar, uitvinder en harig,
en dat willen we allemaal wel.

Dit is een synaps.
Een synaps is eigenlijk niks, want het is
de ruimte tussen twee zenuwcellen in de hersenen.
Er zwemmen scholen neurotransmitters rond
die juist zijn vrijgelaten,
en er zijn receptoren die ze willen binden.
Als je drugs neemt, of psychofarmaca, of lentelucht,
dan gooi je de zaak overhoop.
Dat is cool.

Simeon ten Holt rules.
Xij maakt prachtige pianomuziek waar ik heel rustig van word.
`Pleisters voor mijn ziel',
zoals Timon het uitdrukte.